Mianem Młodej Polski nazywamy polską odmianę ruchu w kulturze zachodniej, określanego jako modernizm. Jak sama nazwa wskazuje, był on reakcją na nowoczesność, na przełomie XIX i XX w. gwałtownie przeobrażającej świat. Procesy unowocześniania świata i społeczeństwa wiązały się nie tylko z nadziejami na radykalną poprawę ludzkiego losu. Przynosiły też ze sobą rozmaite lęki: dotyczące rozpadu więzi między ludźmi, nowych rozwarstwień społecznych, uwiądu ludzkiej indywidualności i wolności, brutalności nowoczesnej polityki i obyczajowości, czy zaniku sensu, jaki ludzkiemu życiu nadawały dawniej religia i tradycja. Ze wszystkimi tymi problemami mierzyli się wybitni artyści i pisarze modernistyczni. A przecież ich niepokoje pozostają także w dużej mierze niepokojami naszymi, skoro żyjemy w świecie, którego oblicze kształtują procesy unowocześnienia, sięgające korzeniami epoki Młodej Polski.
W polskiej kulturze tamten czas naznaczony był także przez specyficzne dylematy, wynikające z położenia naszej Ojczyzny. Po stu latach niewoli i podziału terytorium Polski na trzy zabory, po nieudanych, tragicznych zrywach niepodległościowych i upartym oporze wobec zaborców, Polacy niecierpliwie wyczekiwali nadejścia wolności. Musieli jednak odpowiedzieć sobie na pytanie: czy na tę wolność są gotowi? Czy potrafią po nią sięgnąć – i to zarówno w życiu indywidualnym, jak i zbiorowym?
Z pytaniami, stawianymi przez nowoczesność, mierzyli się w Polsce wybitni pisarze, dramaturdzy i poeci, m.in.: Stanisław Wyspiański, Stefan Żeromski, czy Bolesław Leśmian. Ich sylwetki i dorobek poznasz dzięki lekcjom Akademii. Nasze zajęcia obejmują podstawę programową, lecz dadzą Ci znacznie więcej. Składają się na nie wykłady, lekcje, ćwiczenia oraz rozbudowany materiał wizualny, stanowiący klucz do pełniejszego poznania oblicza Młodej Polski.
Autorka lekcji: Urszula Jagiełło
Autorka wykładów: dr hab. Urszula Kowalczuk.
